Dinsdag 30 augustus hebben we samen waardig afscheid genomen van Luc. De dienst was echt mooi en Luc zou blij geweest zijn met de mensen die er waren. Hij wou vele mensen, mijn vrienden, zijn vrienden, familie en natuurlijk wij ( Lesley, Hans en ik).
Na de dienst is Luc naar het crematorium gereden voor crematie. Ik heb ervoor gekozen om de urne thuis te bewaren. Eerst was er het idee om de as uit te strooien op zee maar toen ik hem dat voorstelde zei hij dat ik wel meer dan 50% van hem moest bijhouden. Dit liet mij bij mijn eerste gedachte blijven. Hij blijft thuis. Als de tuin terug in orde geraakt zal ik een mooi monumentje laten maken met de urne erin verwerkt. Zo kunnen we zijn aanwezigheid altijd voelen.
Waarom zeg ik dit? Verschillende mensen die niet op de dienst aanwezig konden zijn willen toch nog afscheid nemen van Luc. Dit kan dus niet op het kerkhof.
De urne is samen met de bloemen in de namiddag tot bij mij thuis gebracht.
Daarna wilde ik even “ontsnappen”. Weg van alles en iedereen ( bijna iedereen) om wat tijd te hebben voor mezelf. Ik kreeg lieve voorstellen om samen op vakantie te vertrekken of een weekendje naar zee te gaan maar ik zag dat allemaal niet zitten. Thuisblijven was ook geen optie omdat ik mij daar verplicht voel bezig te blijven. Te blijven werken en geen gehoor te geven aan mijn vermoeidheid.
Ik ben dus vertrokken, alleen, met een klein hartje. Ben nog steeds weg en iedereen respecteert het feit dat ik alleen wil zijn.
Het ene moment bekomt mij dat en het andere moment word ik overmand door verdriet. Ik word dan raar aangekeken maar dat is dan maar zo. Het besef hem nooit meer te zien, horen, aanraken… begint nu pas door te dringen. Tegen wie vertel ik nu de kleine en grote dingen van het leven? Wie maakt mij nu zenuwachtig of soms razend….
Ik krijg enorm veel steun van Lesley die mij met alles super heeft geholpen en Pascale die er altijd voor mij is samen met Erika en Fabienne die af en toe zorgen dat ik eten heb want voor mezelf zorgen ben ik niet zo gewoon. Er was altijd de zorg voor Luc en die overheerste alles.
Ik zei nog tegen Lesley dat ik deze week in de winkel stond en niet wist wat kopen. Alles wat ik kocht was altijd voor Luc en ik at mee.
Zit hier in mijn hotelkamer en ben ondertussen weer ontoonbaar maar leve de roomservice š
Tijd heelt alle wonden zegt men maar iemand verliezen die zo fel aanwezig was in je dagelijkse leven pff wordt niet simpel. Zoals jullie mij kennen zal ik mij ook hier wel weer doorslaan maar het zal wel een heuvelachtig parcours worden.
Om te eindigen met een kwinkslag. Als ik overal waar het mij werd voorgesteld iets ga eten en drinken dan zal ik niet dadelijk verhongeren. Dank u lieve schatten, jullie horen het wel als ik denk het aan te kunnen. Geef mij maar wat tijd en Luc doe jij het ook maar rustiger aan in je volgende leven!